Κεριάκος Μητσοτάκης

«Κεριά και λιβάνια». Νέο δόγμα στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, το οποίο γονατίζει μπροστά στον σκοταδισμό και τον κάνει ...

«Κεριά και λιβάνια». Νέο δόγμα στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, το οποίο γονατίζει μπροστά στον σκοταδισμό και τον κάνει κρατική λειτουργία. Ούτε ένα κερί δεν ανάβει ο Τσίπρας στην εκκλησία, πώς να κυβερνήσει τη χώρα, λέει ο Μητσοτάκης. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δείξουμε την απαραίτητη υπομονή σε όσα συμβαίνουν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος μετασχηματίζεται σε Κεριάκο. Διότι μπορεί να στέλνει ένα τσούρμο βουλευτές του για να στηρίξουν τον παιδόφιλο στο δικαστήριο, αλλά όλα και όλα, τα κεριά του τα ανάβει, την προσευχή του την κάνει και παραμένει πιστός στο δόγμα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και σέλφι με μίας ημέρας γένια».

Πού καταντήσαμε; Ποιος θα το έλεγε ή θα το προφήτευε ότι το 2021, στη μέση μιας θανατηφόρας πανδημίας, ο πρωθυπουργός της χώρας θα παρίστανε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα που επιβάλλει στο πλήθος να τον αποδεχτεί γιατί είναι συμβατός με μια θρησκευτική του αποστολή. Πάλι καλά που η Zeus+Dione δεν κατασκευάζει ράσα, θα βλέπαμε ενδεδυμένη σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ να ψάλλει το «Υπερμάχω» γύρω από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη.

Ο Μητσοτάκης είναι επικίνδυνος και γιατί επικαλείται τα κεριά στην πολιτική καθημερινότητα και γιατί το κάνει για να κρύψει ότι σε μεγάλο βαθμό έχει ευθύνη για τα καντηλάκια που ανάβουν κάθε μέρα σε φρεσκοσκαμμένα μνήματα. Δεν εκμεταλλεύεται απλώς το θρησκευτικό συναίσθημα, κάνει κάτι ακόμη χειρότερο: χρησιμοποιεί μεσαιωνικές αντιλήψεις που επιβιώνουν μέσα από τη θρησκεία και τη μεταλλάσσουν για λόγους ψηφοθηρίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Οι διαδικτυακές ορδές του πλάσαραν το επιχείρημα περί αστεφάνωτης Μπέτυς Μπαζιάνα και άθεου Τσίπρα, ο ίδιος επισήμως χρησιμοποίησε το κοινό της μισαλλοδοξίας ως στρατό για τις Πρέσπες και τους πρόσφυγες και τώρα επιχειρεί να κρύψει τις πολιτικές του ευθύνες μέσα σε καπνούς από θυμιατά και κεριά.

Αυτήν τη φορά ακόμη και η εκκλησία βρέθηκε αρκετά βήματα πίσω από τον κατασκευασμένο για πολιτική χρήση ανορθολογισμό του Μητσοτάκη. Ηταν η Ιερά Σύνοδος που αποφάσισε να προτείνει έλεγχο με τεστ για τον κορονοϊό (για είσοδο στους ναούς) και όχι η κυβέρνηση. Ο υπουργός-τζουκ μποξ (παίζει το τραγούδι που θέλει ο πελάτης) Αδωνης Γεωργιάδης είχε χαρακτηρίσει βλασφημία την απαίτηση να γίνονται τεστ στους πιστούς που εισέρχονται στην εκκλησία, ενώ ο Μητσοτάκης μας διαβεβαίωσε ότι η σχετική πρόταση Τσίπρα σχετιζόταν με την έλλειψη ευλάβειας και… κεριού. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου η κυβέρνηση διά του κυβερνητικού –«καλημέρα Γιάννη, κουκιά σπέρνω»– εκπροσώπου παρουσίασε την απόφαση ως κοινή θέση Μαξίμου και Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα η απόφαση της Ιεράς Συνόδου προηγήθηκε μία μέρα του τηλεφωνήματος που επικαλέστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ως επαφή συνεννόησης που έγινε μεταξύ των δύο πλευρών.

Ο Κεριάκος (πλέον) Μητσοτάκης επενδύει σε μουτζαχεντίν και μουλάδες για να επιβιώσει, γνωρίζοντας ότι αποτελούν το μαχητικό τμήμα για ένα συγκεκριμένο είδος εχθρού που προσπαθεί να δημιουργήσει: τον εσωτερικό εχθρό.

Ακραίοι, ακροδεξιοί, απομεινάρια του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής αποτελούν την πολιτική επετηρίδα και ταυτόχρονα τους χρήσιμους ηλίθιους στον στρατό του Μητσοτάκη. Οσο ο ίδιος ταξιδεύει για κάποιο βουνό ή θάλασσα γράφοντας τα ημερολόγια ενός ανέμελου πρωθυπουργού, στη λαϊκή μάζα της Δεξιάς επιστρατεύονται μονομάχοι έτοιμοι να ξιφουλκήσουν κατά των δημοκρατικών και των παραφυάδων τους.

Ο εναγκαλισμός του Μητσοτάκη με τον Αδωνη και τον Πλεύρη πρακτικά είναι η ανάθεση της «παλιοδουλειάς» στο υπηρετικό προσωπικό για να μπορεί να λειτουργεί η… Μητσοτάκης ΑΕ. Μπορεί άραγε να απαντήσει κάποιος φιλελεύθερος δεξιός τι δουλειά έχει ο ακροδεξιός Αδωνης με τις ερωτήσεις στη Βουλή περί «φωτομόλυνσης» και «ψεκασμών» και ο ακροδεξιός Πλεύρης με τις ανησυχίες για το κατά πόσο το ΑΜΚΑ προωθεί τα σχέδια των Εβραιομασόνων μέσα σε ένα σύγχρονο δεξιό κόμμα;

Ο σκοταδισμός, οι θεωρίες συνωμοσίας, η κατασκευή εσωτερικών εχθρών αναβιώνουν στη ΝΔ με την άδεια Μητσοτάκη. Οχι, ο πρωθυπουργός δεν ασπάζεται τις θεωρίες αυτές, αλλά χρησιμοποιεί τους φορείς τους. Ο Μητσοτάκης δεν θα εγκαταλείψει το κοστούμι του ούτε καν το μαγιό του για να συγχρωτιστεί με την πλέμπα με τις περικεφαλαίες και τους σταυρούς. Θα συνεχίσει να εμφανίζεται ως εκσυγχρονιστής και εκπρόσωπος του κερδοσκοπικού νεοφιλελευθερισμού. Το πολύ πολύ να κάνει τη χάρη σε κάποιον παρακατιανό, στου οποίου τη φτώχεια αντιπαραθέτει ως παρηγοριά την πατρίδα και τη θρησκεία, να βγάλει καμιά σέλφι μαζί του.

Η μοναδική ισχυρή θρησκευτική σχέση που έχει ο Μητσοτάκης είναι με τους επιχειρηματίες του κύκλου του, οι οποίοι προσκυνάνε (και δικαίως) την εικόνα του. Κάνουν τον σταυρό τους που υπάρχει και τους κάνει ακόμη πιο πλούσιους. Η Ιστορία θα αποδείξει αν η ανταπόδοσή τους είναι να ανάβουν μόνο λαμπάδα στο μπόι του ή υπάρχουν και άλλα αντίδωρα. Ο ίδιος πάντως δεν φροντίζει να διασκεδάσει τις εντυπώσεις απαντώντας για τις μαύρες τρύπες στο πόθεν έσχες του.

Η παραμονή του Μητσοτάκη στην εξουσία δεν ταλαιπωρεί μόνο τη χώρα αλλά μεταλλάσσει και τη δημοκρατία. Η ικανότητά του να περνάει την επιβλαβή ατζέντα του μπορεί να δημιουργεί δυσφορία, αλλά δεν γεννά απαραίτητα και αντίδραση. Αντιθέτως, μπορεί να παγιώνει σχέσεις υποτέλειας και αποδοχής, αναβιώνοντας το πελατειακό κράτος.

Πάρτε για παράδειγμα την επιτροπή επιστημόνων για την Covid. Αρκετά μέλη της έχουν γίνει φορείς των πιο αντιεπιστημονικών απόψεων (για παράδειγμα, ότι ο κορονοϊός δεν κολλάει με τη μετάληψη) και η ίδια η επιτροπή έχει μετατραπεί σε πολιτικό όργανο. Ακόμη κι όταν η κυβέρνηση χωρίς προσχήματα ανακοινώνει ότι η απόφαση για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη ήταν πολιτική δεν βρίσκεται ένας επιστήμονας να παραιτηθεί γι’ αυτή την ομολογία του διακοσμητικού ρόλου του οργάνου.

Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν γεννάει απαραίτητα μόνο δυσαρέσκεια, αλλά και προσπάθεια εξεύρεσης προσωπικής διεκπεραίωσης των προβλημάτων ή βολέματος. Μόνο η πολιτική αφύπνιση με τη δράση των αντίπαλων δυνάμεων του Μητσοτάκη μπορεί να δημιουργήσει αίτημα πολιτικής αλλαγής. Επί της ουσίας μιλάμε για τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ λοιπόν, όσον αφορά το επιχείρημα «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει αποτελεσματική αντιπολίτευση», είτε είναι πραγματικό είτε αποτελεί τεχνητή υπερβολή, από τη στιγμή που κυριαρχεί ως πεποίθηση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και αποτελεί πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτική δράση οργανωμένου κόμματος πάντως δεν είναι οι ανακοινώσεις.

Πηγη: documentonews.gr (Κώστας Βαξεβάνης)